Momenteel neem ik elke dag 3 kortere momenten om te 
verstillen, ik voel dat ik het nodig heb, om mezelf te ontdoen van de onrust en ruis om me heen. Deels de onrust door Corona, deels ruis vanuit bezorgdheid van mijn naasten en ook dat stukje onrust van mezelf. Herken je dat? Dat er van alles om je heen gebeurt en je jezelf hierin verliest of kunt verliezen? Daarmee gemakkelijk loslaat met je eigenlijk wilde doen of behoefte aan hebt? Mensen zich bewust of onbewust, met de beste bedoelingen, met je bemoeien. Althans, dat is zoals ik het interpreteer en vertaal vanuit het ervaren van onrust. Onder die laag hoor ik hierin ook de laag van liefde voor mij en het goed met me voor hebben. En daar spreekt en hoort mijn hart wat er gebeurt in zo’n moment.
Je eigen plek en ruimte in huis
Ik ging het gisteren gewoon doen, voor het eerst in deze intensiteit op een dag en dat voelde en voelt heel vrij. 3x zitten met mezelf: 30 minuten ochtend, middag en avond, online samen met een grote groep die ook hiervoor kiezen. Saamhorigheid – verbinding – ondersteunend als kernwoorden voor mij.
Wat heb jij nodig, nu we veelal collectief thuiswerken en deels stilgezet worden?
Ga je door op de ‘oude’ voet, of knaagt of borrelt iets in je, waarvan je nog niet zo goed weet wat het is? De tijd nu vraagt des te meer om zelfzorg: vanuit voelen wat jij en ik nodig hebben voor ons eigen welzijn. Met als ultieme doel een wezenlijke bijdrage te leveren op de manier die past. Hiermee te stappen in een moment van ‘zijn met mezelf’ i.p.v. ‘te doen met mezelf’. Het verschil is dat ‘het zijn’ RUIMTE biedt en bijdraagt aan actief opladen en hierdoor ‘het doen’ opeens veel makkelijker en efficiënter gaat. Veel dingen lukken veel prettiger, vrolijkheid voorop en veerkrachtig met dingen die niet zo goed of zelfs helemaal niet lukken. Positieve opmerkingen over mijn ‘humeur’ door mijn partner verrassen me en zo dragen we mekaar in deze uitdagende tijd. Dankbaar gebruik maken van stilgezet worden, om zo echt met jezelf te verstillen en te verbinden.
Zijn met wat er is – de doe modus voorbij & opladen
Wat ‘doe’ je dan, vraag je je misschien af, als je dan zo ‘zit’ met jezelf? NIKS…niks anders dan opmerken wat er is in het moment. Dat is het enige wat je doet, wanneer je de staat van ‘zijn’ aanneemt. Zonder dat dit meteen een prettig gevoel of überhaupt een fijne ervaring moet zijn. Hierbij mag alles er zijn in de ervaring: ook moeilijkheden of het feit dat je onrust opmerkt en dat lastig vindt. Mocht je hoofd nu roepen ‘ja maar, daar wil ik juist van af’….ook dat mag er zijn. Dat is wat je hoofd doet, oneindig zoeken naar oplossingen, verklaren, analyseren en stopt niet. Het helpt om te kiezen welke lading we aan onze gedachtes geven. Zitten met jezelf en een beschouwende houding naar je innerlijke zelf, vanuit de neutrale positie. Je gemoedstoestand oordeelloos* en accepterend en de keuze je te laten leiden hierdoor of te laten meegaan.
Zeker nu we niet weten wat er gaat gebeuren en hoe lang Corona ons nog in de greep zal houden, kan het zomaar zijn dat je niet meer weet waar je bent of waar je staat.
Oude pijn – wat wil het vertellen?
Vanochtend was er die oude (fysieke) pijn, zo intens al lang niet meer gevoeld en nu zo in het vizier. Eerder sluimerde er wat ongemak met de boodschap ‘ik ben de moeite waard’ en vandaag mijn linkerschouder stekend van pijn, ‘gewoon’ door ’s nachts te slapen en daarmee wakker te worden. Niet zomaar gewoon, want in de nacht verwerken we een hoop indrukken en ervaringen. In de meditatie, besluit ik voor een moment bewust af te stemmen op die plek. Door die plek te omhullen met aandacht en vraag: wat komt hierover op, wat wil het mij nu in dit moment vertellen?
Er komt verdriet op, terug naar klein meisje, waarin ik moeite had met mezelf te uiten en te laten horen. 
Tot nu toe is dat een thema wat als rode draad door mijn leven heen mee mocht wandelen. Het is nl. juist nu dat ik begonnen ben met schrijven en wil delen, wil delen over die dialoog met onszelf als mens. En hoe bepalend die dialoog kan zijn voor wat we uiteindelijk laten zien aan de buitenwereld.
Dat ik wil schrijven, leeft en gebeurt sporadisch al een tijdje, ik kon er alleen niet goed bij hoe dat vorm te geven. Toch vanuit de persoonlijke groei en ontwikkeling, rollen nu de woorden typend uit mijn vingers in afstemming met wat ik ervaar in dit moment. En dat is al enkele dagen zo, gisteren heb ik ook e.e.a. opgeschreven, echter niet gedeeld. En dat is wat die pijn mij precies duidelijk maakt, laat je maar horen en geef nog weer meer ruimte aan jezelf te laten zien.
Van zelf-afwijzing naar zelf-acceptatie – jezelf zijn en jezelf zien
Vanuit aandacht voor mezelf, met zachte kracht: mijn buik, hart en hoofd in lijn met mekaar om zo nog weer meer in verbinding te zijn met mezelf en op die manier mijn talenten zich mogen openbaren. Net zoals ik dit nu opschrijf en ervaar, vindt mijn (ego) hoofd daar wat van: “wie ben ik wel niet om dat over mezelf te zeggen? Precies dit: ‘ik BEN mezelf’ en ervaar trots en plezier omdat ik kies voor wat ik van me wil laten horen, met compassie en vriendelijkheid naar het ego. Die hoeft nl. niet weg, dat doet het gevecht ermee stoppen en dan is er die energie en vreugde. Ook wel wat spanning, want stel: iemand leest dit en heeft hier een oordeel over??? Mmm, ook dat mag, met liefde mezelf en de ander accepterend.
Vragen ter inspiratie voor mekaar en/ of reflectie voor jezelf
- Hoe ga jij ermee om, als je die dialoog met jezelf aan het voeren bent of oordelen over iets of iemand opmerkt?
- Kies je bewust, of gaat het maar door?
- Wat zegt het jou?
- Welk belemmerend patroon mag je doorbreken?
- Wat is jouw verlangen om tot uiting te brengen en je andere mensen mee mag inspireren of helpen?
- Of gaat het meer over, tijd nemen voor jezelf om jezelf te helpen en die criticus of het ego, liefdevolle vriendelijkheid te geven? Die zorg voor anderen in balans mag gebracht worden met zelfzorg?
- Wat is het dat deze tijd, jou bij doet stilstaan en gehoord mag worden, te beginnen bij jezelf?
- Wat is het dat op jouw onderlaag aandient en gehoord mag worden op de bovenlaag?
Vanuit mijn expertise als coach, ondersteun ik mensen die hierin helderheid willen krijgen en daar hulp bij vragen. Met mijn persoonlijke ervaring, in de jarenlange zoektocht naar mijn missie in het leven, heb ik kunnen gebruiken om mijn eigen coachpraktijk op te starten en uit te breiden. Nu hierin al meer dan 6 jaar te werk als bewustzijnstrainer en coach. We nemen samen de tijd om te verstillen, en stil te staan wat er in jou omgaat om zo stap voor stap, in je eigen tempo dat naar buiten te brengen, wat er voor jou naar buiten mag. Gezien en gehoord wil worden 😄.
Wil jij gebruik maken van de ruimte die deze periode biedt en, mbv het tijdelijke aanbod 1 uur GRATIS coaching, onderzoeken wat voor jou nu mag? Zeg je ja, vraag hier dan jouw uur coaching aan:
*oordeelloos: het oordeel zal er als vanzelf zijn en dan de keuze daar iets van te vinden of vanuit niet oordelen afstand nemen, het oordeel zelf hoeft niet weg en mag er zijn
Ook nodig ik je uit om a.s. donderdag 30 april samen de tijd te nemen om te verstillen en te mediteren, hiervoor hoef je geen ervaring in meditatie voor te hebben. We beginnen om half 8 en het duurt tot half 9 (’s avonds).
Je kunt je hier aanmelden: Ja, ik doe mee
Vanuit mijn expertise als coach en mindfulness-trainer, ondersteun ik mensen die meer helderheid willen krijgen, de behoefte hebben zich persoonlijk te ontwikkelen en daar hulp bij vragen. Mijn persoonlijke ervaring, in de jarenlange zoektocht naar mijn missie in het leven, heb ik kunnen gebruiken om mijn eigen coachpraktijk op te starten en uit te breiden. Nu hierin al meer dan 6 jaar te werk als bewustzijnstrainer en coach. We nemen samen de tijd om te verstillen, en stil te staan wat er in jou omgaat om zo stap voor stap, in je eigen tempo dat naar buiten te brengen, wat er voor jou naar buiten mag. Gezien en gehoord wil worden 😄. Lees eventueel meer op de pagina over Claudia.
Geef een reactie