Hoe ontspan jij?

Hoe waren  jouw kerstdagen gepland?
Staan ze vol met gezellige familiebezoeken, of zou je willen dat ze gezellig zijn en brengt het altijd veel stress?

Of ben je liever vrij van verplichtingen en laat je het aan je voorbijgaan? Ga er op uit, in je eentje of met je gezin, vrienden, familie?

Hoe (be)leef jij je kerstdagen?
Gedoe of ontspanning in het plannen van je kerstdagen?

Voor mij persoonlijk is het afspreken met iedereen best wel een uitdaging (geweest): mijn ouders zijn gescheiden en we vieren kerst zowel met mijn moeder, als mijn vader, apart. De familie van mijn partner mag ook meegenomen worden hierin natuurlijk.
Dus elk jaar beginnen we op tijd met plannen. Echter niet elke familie plant op hetzelfde moment, dus geduld hebben in dit, is ook een mooie uitdaging.

Geduld is wel een kracht van mijzelf, meer dan mijn partner. Hij is echt een kartrekker hierin (heerlijk om hem dat te laten doen ook, ik schuif dat soort dingen graag vooruit) en hij wil de dingen sneller geregeld hebben. Als ik zijn gevoel overneem, krijg ik ongemak in mijn onderrug en onderbuik. Mooi signaal om te verbinden met mezelf. Hij nijgt ook naar het voor mij invullen, dan voel ik dat in mijn linker bovenarm…en dan wordt het tijd dat ik mijn grens stel en teruggeef wat ik nodig heb.

Het leren omgaan met ongeduld, onrust of onprettige situaties, is iets wat je leren kunt. Bijv. in de basistraining Mindfulness. Of als ik bijv. verbitterd begin te reageren, dan weet ik al dat ik niet meer mezelf ben. Dat ligt al vast voordat we geboren worden. Daar zo meer over.

Soms kan het gewoon niet sneller. 

En elkaar respecteren in ieders tempo, is naast die uitdaging ook een mooie beoefening van ‘holding space’ voor elkaar. Dat lukt door mezelf steeds meer te accepteren in wat ik nodig heb. Hierdoor accepteer ik ook mijn partner in wat hij nodig heeft. Het antwoord komt meestal vanzelf naar ons toe, mocht ik leren, wat vertrouwen en rust brengt.

Wat heb jij nodig met deze dagen?

💚Waarden
Door het verbinden met mijn eigen waardes in plannen maken voor de kerst, vind ik het belangrijkste dat we SAMEN zijn en op welke dag dat dan is, maakt mij helemaal niet uit. Een 3e kerstdag creëren vind ik net zo prima. Het werkt voor mij gewoonweg niet, om precies in zo’n kader te moeten bewegen. Toch, het is gelukt binnen de ‘reguliere’ kerstdagen.

Kerst plannen was eerder nog wel een gedoe: het goed willen doen voor iedereen, brengt zo enorm veel chaos mee. En dat deed ik niet eens voor mezelf en daar zit juist de clou.

💚Waardegericht handelen
De clou, voor een kalme en ontspannen kerst, zit ‘m in het vaststellen voor wat belangrijk is voor jou. Te beginnen bij die waardes.

Welke waardes wil je laten klinken in dat wat je nodig hebt?

Schrijf alle waardes die opkomen op, en maak dan een top 3 of als je van eenvoud houdt: welke is het allerbelangrijkste? Waardes bevinden zich op je hart-niveau, voorbij ons beperkende denken, en op dat niveau weet je ook wie je bent (zie later een ervaring van een coachee hierover).

Sta daar vervolgens voor jezelf in: is SAMEN de belangrijkste waarde, doe het dan ook samen. Handel ernaar. Raak je dan toch iets ongeduldig of komt er gedoe, sta dan even stil bij je eigen gedachte, gevoel of fysieke sensatie. Neem er afstand van en begin op nieuw: verbind innerlijk weer met die waarde(s).

Wat is je plek?
Overigens spelen (ingesleten) familie-patronen vaak een (on)bewuste rol. Het zicht hebben over hoe het voor jou functioneert hierin en kiezen hoe je hierin wil staan, is ook waardevol. Op die manier doorzie je je eigen patroon, die vanuit automatisme telkens voor frustratie kan zorgen, irritatie of gedoe. M.b.v. familie-opstellingen in coaching, kun je zicht krijgen op die patronen en kun je ook gaan ervaren, hoe het is wanneer je uit dat patroon stapt. Meestal geeft dat lucht, ruimte en nieuwe inzichten. De basis om ontspanning te mogen ervaren.

In mijn 1e eigen familie-opstelling, ontdekte ik, dat ik mezelf gewoonweg niet meenam in mijn gezin van herkomst. Zo tekenend toentertijd over mijn gedrag (ik was fysiek wel aanwezig, met aandacht afwezig of wachtte af). Door dat inzicht, kan ik nu kiezen hoe ik wil zijn: assertief en actief.

We ontkomen als mens overigens niet aan conditioneringen, doordat we opgroeien. De primaire intentie van opvoeders is altijd: LIEFDE en je iets bijbrengen. En dan toch dat gedoe?!?

Is het nou wel of net niet wijsheid om iets zeggen op het moment van gedoe? Gooit het olie op ’t vuur of breng je juist de rust daardoor terug? Weten wanneer je iets mag zeggen of niet, is nog een waardevolle. Op die manier bewaak je nl. je eigen energie.

Dat weten is onderdeel van het loskomen van je conditionering, al ingebakken op het moment voor dat je geboren werd. Boeiend he: je energie-type ligt dus al vast, nog voordat je op deze aarde het licht ziet. En laat dat energie-type nu juist heel belangrijk zijn, om je authentieke zelf te zijn. Authentiek staat gelijk aan in lijn zijn met jouw energie en behoeftes om die energie te managen.

Je eigen plek innemen
Je eigen plek innemen kun je zowel doen vanuit je conditionering, als vanuit je authentieke zelf. Beide zijn OK. Geen last of behoefte om ernaar te kijken met jezelf? Niets aan doen, zo laten.

Wanneer je er wel last van hebt, dan kan het een mooi groei- & ontwikkelpunt zijn, die je jezelf mag gunnen. Want het kan echt anders: lichter, makkelijker, vrijer.

Ik wens je daarom dan ook een lichte, vrije en een sfeervolle kerst, SAMEN…
en dat is voor mij met alle familie…
en samen kan net zo goed zijn, samen in je eentje zijn.
Want als je in verbinding bent met je waarde ‘alleen willen zijn’, dan ben je samen met jezelf en meer dan dat is niet nodig.

Kies bewust en dat geeft rust!

Liefde volle groet,
Claudia