“De eerste stap om ergens te geraken, is de beslissing
dat je niet wilt blijven waar je nu bent.”
J. P. Morgan, bankier
Ben jij die perfectionist, die de lat hoog legt? Kwaliteit enorm belangrijk vindt, daarop geen consessies wil of misschien wel wil, maar niet kan doen. Uitdaging nodig hebt, om niet verveeld te raken. Dwangmatig, die stem in je hoofd die overheerst over dat andere deel in jezelf, waarvan je ergens wel weet dat het ook anders kan, echter door het ervaren van die dwang, toch doet wat je altijd al doet en ja…daar ga je weer, voor de volle 200 %…vol energie, en dan opeens ‘battery depleted’, en dan stagneert de boel (alweer). Hoe kan dat toch, vraag je je af? Ik heb al vanalles geprobeerd en dan nog, lukt het niet! Lees dan even door…
Pieken en dalen
Nu ga ik het anders doen, ik ken mezelf intussen nu toch wel goed genoeg, zeg je dan. Bepaalde taken gewoon niet meer doen, delegeren, laten liggen, loslaten….Met moeite lukt dit een tijdje en dan ‘plop’, daar is ie weer…die stem die Mr of Mrs Perfect heet…jouw kracht om te gaan voor kwaliteit, in je werk en privé, levert je een hele boel op. Het geloof in jezelf dat je alles kunt, wat er van je gevraagd wordt bijvoorbeeld, geen uitdaging te groot of te moeilijk, jij kunt het. En dan….ja, dan ligt je bordje opnieuw vol met een hele hoop taken en raak je overspoeld. Mmm, ik ging het toch anders doen, hoor ik je denken?
Automatisme, het gaat vanzelf
Dat wat maakt dat je jezelf elke keer opnieuw aantreft in dezelfde berg met werk, ideeën of to do lijsten@home, komt voort uit de automatische piloot. Een mechanisme van waaruit wij allemaal functioneren, totdat je merkt dat diezelfde gewoonte niet meer voor je werkt, en dan is het tijd dat je je bewust wordt wat je doet. Dan heb je de kans om die automatische piloot aan of uit te zetten. Je kent het misschien wel, je rijdt van A naar B, op B aangekomen (gelukkig heelhuids) en je moet die weg wel afgelegd hebben, want je bent er! Echter die weg is je deels ontgaan…precies dat is de automatische piloot. En wat als je dan niet meer heelhuids aankomt op je bestemming? ‘Blutsen’ hebt opgelopen, opnieuw oververmoeid bent, overprikkelt, geïrriteerd, enorm kritisch op jezelf bent dat het weer niet lukt alles te doen wat je aangeboden wordt of wil doen….je wordt (weer) geleefd…Dan is het nuttig om te leren zien wat er onderweg gebeurt, bewust die weg van A naar B kunt afleggen.
Doorbreken van dat automatisme
Het doorbreken van automatisme is onderdeel van het geheim om je perfectionisme te omarmen, echter dat is niet zomaar een AAN-/ UIT-knop. Mbv het trainen van je aandachtspier en het kiezen om deze te willen trainen, kun je de 1-punts-concentratie bevorderen, die bijdraagt aan hoofdzaak van bijzaak leren onderscheiden, erg handig wanneer je alles belangrijk vind en nu daarin niet kunt kiezen of alles leuk vindt en je niet goed weet hoe daar grenzen in te stellen. Want ik ken dat, ik voel dat vaak gewoon niet…pas veel later…o ja, toch weer te snel ja gezegd! Nu ik dat mechanisme beter van mezelf ken, weet ik dat er een angst (voor afwijzing) onderligt en kan meer en meer zeggen, lag, want door er mee aan de slag te gaan, wordt het steeds minder hardnekkig en zeg ik nee, wanneer iets niet werkt of mij blij maakt. Heb ik ‘het’ dan ook? Ja, ooit ging ik voor de volle 180% voor iets en liep ik uiteindelijk tegen de lamp. Dat is zo’n 7 jaar geleden en die lat ligt tegenwoordig iets lager, of ik loop er onder door ;-). Mijn lijf roept me overigens terug wanneer ik een tijdje weer in diezelfde ‘perfect’-modus verkeer, pijntjes hier en daar die niet zomaar weggaan. Tijd voor wat minder hard willen en mild zijn voor mezelf.
Het geheim van perfectionisme omarmen
Perfectionisme omarmen, kun je doen door jouw kracht te erkennen, datgene wat jou, jou maakt. Van jezelf fouten leren mogen maken, actief met bewustwording aan de slag te gaan (let op, dit kent geen 100% target ;-), en hier ligt het geheim om te kunnen omarmen. Door bewustwording te trainen (ja, je kunt het leren!) kun je mildheid en zelfcompassie gaan ontwikkelen. De tegenhanger van je innerlijke kritikus.
Een ander onderdeel noemde ik al, angst, en dat kan zijn voor die afwijzing, of succes, falen etc. Dit is een sterke generator om vooral maar door te gaan en niet stil willen staan, omdat je dan op dat moment geconfronteerd kan worden met allerlei onprettige gevoelens zoals onzekerheid of onrust. Het doorgaan is dan een manier van controle-behoud geworden en dat doet een keer de ‘das’ om. Of het niet goed genoeg voelen, of dus juist alleen maar goed kunnen voelen wanneer je bezig blijft…self-fulfilling prophecy noemen we dit. Een cirkel die je blijft draaien en er niet uit kunt stappen. Dat is precies wat ik dan bedoel met niet langer helpende gewoontepatronen. Het goede nieuws is dat je kunt leren en ervaren dat er ook andere manieren zijn die je weer energie geven, ruimte, vrijheid, ontspanning en plezier.
Kun je hulp gebruiken bij het loslaten van ballast, doorbreken van je automatische piloot, patronen of loopt het niet lekker, vaak moe of mis je je werkplezier? Vraag dan ’s vrijblijvend een orientatiegesprek aan:
Gestresst van je eigen planning? Ben je al begonnen met een to do lijst en komt daar geen einde aan? Of beheerst die lijst jou waardoor je nooit kunt stilzitten? Je hoofd zit vol met alle werk wat op je af komt, dat roept spanning op, alles MOET en stapelt zich op. Je had je nog zo voorgenomen bij je laatste vakantie, dat je het nu wel onder controle ging houden en het (b)lijkt weer niet lukken. Of misschien raak je niet uitgerust in je weekend (en nee, dat heeft niet te maken met het uur vooruit van afgelopen weekend, je hebt er al langer last van). Nu je werkplicht opnieuw roept deze week, hol je achter de feiten aan. Het liefst ren je weg van die ballast aan werk dat nu nog moet gebeuren…. De tijd tussen je weekenden kan ook leuk zijn, hoe? Lees even door!
