Hoe vind je houvast in je emotionele rollercoaster, terwijl het voelt alsof je stilstaat?
Je hebt ‘stilstaan’ versus ‘stil staan’, enerzijds gebeurt er heel veel met je. Je interne wereld, is druk met allerlei gevoelens (en/ of gedachtes). De ene keer voel je je schuldig, verdrietig of boos, de andere keer ervaar je spijt, schaamte of pieker je je suf, dendert die gedachten-trein maar door in je hoofd. Ik herken het nog wel van een aantal jaren geleden, toen ik niet lekker in mijn vel zat. Ik was aanwezig op mijn werk, fysiek, echter met mijn hoofd was ik er niet bij. Ik wist toen wel al, dat het anders moest kunnen, alleen ik vond de ingang niet om het te veranderen…met als gevolg dat ik in een emotionele achtbaan terechtkwam en aardig wat huilbuien te verwerken had. Opgekropte emoties vonden zo de uitweg, zodat het weer kon gaan stromen. Het label burn-out of overspannen werd nooit opgeplakt, leer ik nu, enerzijds was het wenselijk geweest om richting te vinden toen, anderzijds blij dat dat nooit gebeurd is, want het risico was dan dat ik dat label de schuld gegeven had. Nu dankbaar dat dat opengelaten is, om zo nieuwsgierig te blijven naar een oplossing voor balans en plezier. Vooral die laatste factor vergat ik mee te nemen in het maken van keuzes (oops…ja het mag ook leuk zijn!).
Ben ik de enige met twijfels of lastige situaties?
Ook kon ik nooit goed benoemen wat mijn kwaliteiten waren en waar ik goed in was. Of de vraag werd gesteld, wat wil je zelf? Waar zie je je over 5 jaar? Grrr….de kriebels kreeg ik er van na een tijdje, want in het begin vond ik het prima om dat niet helder te hebben. Nu denk ik, het was een verdediging om niet te hoeven voelen dat ik geen idee had en daar een diep gat tegenkwam van onzekerheid. Ook waarderen wat ik kon, was moeilijk voor me. Mijn hoofd kon tollen, en piekeren was me niet vreemd. Later bleek er behoorlijk wat opgekropte (faal)angst onder te zitten. En het opkroppen of verstoppen daarvan is een normale reactie van ons brein, op de vlucht voor ‘die beer op de weg’. Andere reacties kunnen zijn om het te vergroten, erger te maken dan het is. Want slechts 20% van de primaire reactie is daadwerkelijk de echte angst of pijn, de andere 80% is de 2ereactie die ervoor zorgt dat de twijfel of lastige situatie nog veel groter wordt. Hoor je het je zelf zeggen “waarom ik altijd?” of “ze zijn tegen me”, “Oh, had ik maar…” of “ik doe er niet toe”…of “ik doe het niet goed”? En hoe sterk geloof je dit?
Brengt het je verder of last van uitstelgedrag?
Met een mogelijk gevolg dat je urenlang op de bank zit of ligt, veel slaapt, doelloos op je telefoon zit rond te struinen en ondertussen niet toekomt aan dat wat je graag had willen doen. Vind je het zelfs eng om te beginnen, dus stel je uit? Of de spanning in je lijf loopt zodanig op dat je hoofdpijn hebt, pijn in je nek of een andere vage klacht…wat doe je dan? Ga je door? Of neem je de tijd voor jezelf? Tip: maak z.s.m. je agenda even leeg voor die dag of een paar uur, onthaast, maak een wandeling, neem een adempauze (een begeleide ademhalingsmeditatie, kun je aanvragen onderaan deze blog) en neem ’s de tijd om echt ‘stil te staan’. ‘Wat doe ik eigenlijk waardoor ik mezelf in die emotionele achtbaan aantref of het gevoel heb dat ik ‘stilsta’ en niet verder kom?’ Ja, maar…daar heb ik toch geen tijd voor? Oefff….doet het nog niet pijn genoeg? Het is je niet gegund natuurlijk, echter prima, dat kan ook. Of kriebelt het toch je nieuwsgierigheid? Lees dan even door…want,
Het kan ook anders
Toelaten en accepteren: door stil te staan, geef je jezelf een groot cadeau, want dan kan er ruimte ontstaan om te zien wat eraan voorafgaat. Stel je zelf de vragen: – wat heb ik nu nodig om verder te komen? – hoe kan ik in dit moment het beste voor mezelf zorgen? En dat zijn misschien wat gekke vragen, en ooh zo helpend voor weer op gang komen en de vaart er op een prettige manier in te krijgen. Want doorgaan, ja dat ken je wel, alleen het tempo waarop is zo oncomfortabel (I know), dat het pijn doet! Zo ;-), nu kun je dat voortaan als signaal gebruiken om te stoppen, ‘stil te staan’ en de ruimte en vrijheid ervaren om een keuze te maken, eentje die jou helpt. Die vragen te gebruiken, op te schrijven, mee te ademen (heel krachtig) en zo de weg naar verandering te vinden, jouw pad om je (werkende) leven op een plezierige manier in te vullen en ook nog eentje waarvan je voelt, dat dit je het kunt en waard bent!
Ja maar…? Ja en…?
Is het zo simpel, hoor ik je denken, ja maar…wat als…? Misschien merk je op dat je opnieuw in een piekerstroom terechtkomt, je in je hoofd blijft wonen of dat je je lijf niet eens meer kunt voelen? Verander dan ’s het ‘ja, maar…?’ in ‘ja, en…?’ Op die manier help je jezelf eigenaarschap te nemen en kun je uit de slachtofferrol stappen, wat nodig is om de regie te nemen in een situatie die lastig is.
Behoefte aan om jouw situatie aan te pakken en wil je daar hulp bij?
Steeds meer mensen realiseren zich (gelukkig) dat ze het niet alleen hoeven te doen. Als bijv. adempauzes niet genoeg uitkomst bieden, vragen ze hulp aan een coach, zodat ze de spiegel voor gehouden krijgen en bewust worden van welk patroon zich elke keer opnieuw herhaalt (klinkt enger dan het is ;-), wel is het spannend om naar jezelf te kijken…daar waar weerstand ervaren wordt, ligt een schat aan meerwaarde verborgen, dus kan het voelen alsof je een drempel over mag). Ook kunnen bepaalde emoties zodanig vast zijn komen te zitten, dat je letterlijk vastloopt (en weet je niet eens dat dit komt doordat emoties zich kunnen vastzetten). Tijd voor een emotionele detox! Vergelijk het maar ’s met een laptop, als deze niet van tijd tot tijd een update krijgt, dan loopt ie vast. Wij als mensen hebben ook ‘software’, die aandacht verdient. Zodat je mogelijkheden blijft zien, waarvoor je makkelijk blind wordt, wanneer er achterstallig onderhoud is. Het klinkt misschien wat technisch allemaal, ik gebruik graag metaforen om het laagdrempelig te maken en ook gewoon om aansluiting te vinden jou te helpen.
Er gingen al een flink aantal mensen je voor, inclusief mezelf, die hun doel hebben weten te vinden m.b.v. coaching, waaruit energie en plezier wordt gehaald, dus kun jij dat ook! Weet je niet waar je moet beginnen? Naast ervaringsdeskundige, ben ik voorzien van degelijke kennis door doorgaans opleidingen te volgen en werk ik momenteel aan het kwaliteitskeurmerk van de NOCBO om officieel als Senior Coach erkend te worden. Dat wat ik toepas in mijn praktijk, onderga ik zelf ook met collega-coaches, op die manier kan ik jou het beste ondersteunen. Kwaliteit staat hoog in het vaandel bij Pure-You! Vraag ’s een gratis oriënterend gesprek aan en beslis daarna of coaching iets voor je kan betekenen.
Fijn die vakantie in het vizier, maar er ligt nog zo veel voordat ik kan gaan. Een getouwtrek tussen nu al op vakantie willen zijn en dat nog niet zijn, want het duurt nog een aantal dagen of weken. Toch wil je alvast ontsnappen….op het strand liggen, terrasje pikken, wandelen of iets ander leuks. Weg van die ballast aan werk dat nu nog moet gebeuren…. De tijd tot aan je vakantie kan ook leuk zijn, hoe? Lees even door!
